Florencja z Agnieszką i Magdą

W sobote spotkalam sie z Agnieszka, ktora prowadzi bloga Wloskicafe oraz wspoltworzy ze mna strone Polacy we Wloszech. Wraz z corka Magda przyjechala by zwiedzic Florencje. Jednego dnia mialam zostac ich przewodnikiem po miescie. Prawde mowiac troszke sie martwilam na te mysl. W temacie kuchni toskanskiej moglabym opowiadac dosc dlugo i namietnie. Natomiast w kwestii przewodniczek, to chyba nie jestem najlepsza. Mam swoje „wydeptane” sciezki” we Florencji, ktore za kazdym razem odwiedzam. Czasem,jesli pozwoli czas, zaglebiam sie w boczne uliczki, w poszukiwaniu tajemnic zwiazanych z miastem. Mam pare ksiazek opowiadajacych o roznych ciekawostkach i z checia odkrywam je poslugujac sie wlasnie tekstem.

Poczatkowo pomyslalam sobie, ze pare dni przed  spotkaniem wyjme wszystkie przewodniki po Florencji i zaczne je doglebnie studiowac. By potem nie wypasc „blado”.Ale pozniej pomyslalam,zeby „poniesc sie chwili” i dopiero na miejscu zdecydowac co bedziemy robic i gdzie isc. Dziewczyny byly juz w miescie od dwoch dni, wiec obawialam sie, ze byly juz wszedzie. Na cale szczescie zostawily Plac Michala Aniola. Tak wiec naszym glownym celem bylo dotarcie do niego w miare jak najkrotsza droga.

Pogoda byla mieszana. Zapowiadano deszcze, w zwiazku z tym moj plecak wypchany byl po brzegi wszsytkim czego dusza zapragnie: plaszczami przeciwdeszczowymi, parasolka, dodatkowymi ubraniami dla Julci, butami na zmiane, piciem, jedzeniem…. Jak wiecie wycieczki z dziecmi wygladaja troche inaczej niz w pojedynke. Trzeba zabrac doslownie wszystko.

Dzien zaczelysmy moim ulubionym cappuccino przy Placu San Lorenzo, tam gdzie odbywa sie uliczny targ. Pan zrobil nam sliczne wzorki na kawie, a Julci na mleku.

Oczywiscie wszystko sfilmowalam:

Po pysznej kawie udalysmy sie do hali spozywczej tuz przy targu. Jest ona czynna chyba do 12.30 lub 13, dlatego trzeba sie spieszyc z zakupami. Bardzo lubie ogladac stoiska z makaronem,ziolami, oliwa, serami i wybierac cos smacznego.

Udalysmy sie rowniez do stosika z pieczywem i zakupilysmy pizze, schiacciate oraz pandiramerino – buleczki z rozmarynem, ktorych dziewczyny (mieszkajace w Como) nie znaly.

Po wyjsciu z hali spozywczej podzielilysmy sie ogromnymi bulami z rozmarynem i ruszylysmy w strone Ponte Vecchio. Tuz za mostem skrecilysmy nie w  prawo tylko w lewo :), gdzie w pewnym momencie mozna ujrzec rybna witryne.

Robi dosc duze wrazenie na przechodniach.

Obserwujac Ponte Vecchio z drugiej strony rzeki zauwazylysmy pare mloda, tuz przy wodzie, ktora przygotowywala sie do sesji fotograficznej.

Tuz przed wejsciem na schody wiodace na Plac Michala Aniola usiadlysmy na laweczce w parku.

Schody na plac sa wysokie, wiec Julcia usiadla sobie na murku i odpoczywala. A ja obserwowalam turystow i robilam zdjecia okolicy.

Agnieszce i Magdzie bardzo podobala sie panorama Florencji z gory. Rowniez koscioly. Szkoda, ze sklepik mnichow byl zamkniety 🙁

Schodzac w dol zorientowalysmy sie, ze nadeszla pora obiadowa. Wszystkie restauracyjki zapelnily sie, a w uliczce przy muzeum Uffizzi utowrzyla sie kolejka do dwoch sklepow robiacych kanapki.

Wstapilysmy do piekarni i zakupilysmy kanapki z mozzarella i pomidorem. Pizze znowu kusily…

Podczas pory obiadowej rowniez konie na placu zajadaly sie sianem.

Usiadlysmy na Placu Republiki. Julcia jezdzila karuzela, a my sobie rozmawialysmy.

Poznym popoludniem zaprowadzilam dziewczyny do mojej ulubionej lodziarni przy via dei Servi (druga w lewo za bazylika 🙂 ).

Dziewczyny, serdecznie dziekuje za wspaniale spedzony dzien oraz za prezent jaki przywiozlyscie z waszych stron. Specjalnoscia Coma jest Bisciola – drozdzowe ciasto z figami, rodzynkami i wloskimi orzechami. Pychota, ktora zamierzam odtworzyc w domu!