Istne szaleństwo

Wczoraj zaszalalysmy z Julcia!  Wybralysmy sie do centrum Pistoi w poszukiwaniu domku dla Smurfow (mamy rozowy i czerwony, brakuje niebieskiego…). Przechodzac przez targ rzucilo nam sie w oczy stoisko z odswietnymi ubraniami. Wsrod wieczorowych ubran wisiala suknia slubna!

– Mamo, to dla principessy – powiedziala Julcia myslac o sobie.

Za chwile, tuz obok, wisiala jeszcze jedna sukienka, ktora zainteresowala moja 4-letnia corke.

Byla tez suknia w kolorze czerwonym, ale w talii dla „kobiety osy” 🙂

Podeszlam do pana sprzedawcy, by spytac ile kosztowaly te cudenka second hand (ale w perfekcyjnym stanie).

– 5 euro – odpowiedzial

– Naprawde? – spytalam

– Tak, wszystko po 5 euro.

Od stoiska odeszlysmy z trzema sukniami! Dwie dla Julci, jedna mnie.

Mnie zainteresowala dluga, czarna suknia, zawiazywana z tylu na duza kokarde. Pomyslalam,ze moglaby pasowac do imprez sredniowiecznych, na ktore jezdzimy, a na ktore czesto trzeba przebrac sie wlasnie w stylu medioevo 🙂

I tak to czasem czlowiek opeta szalenstwo.

Przypomnialy mi sie czasy liceum, kiedy to z moimi kumpelkami wyszlysmy ze szkoly na 20 minutowej przerwie, poszlysmy do domu towarowego (kiedys takie byly, teraz chyba to juz przeszlosc) i zakupilysmy 3 identyczne sukienki. Przebralysmy sie w nie w przymierzalni i wrocilysmy do szkoly. Zrobilysmy furore!