Park Villone w Pistoi

Mam wielkie szczescie, ze niedaleko mojego domu znajduje sie Parco Villon Puccini. To chyba najpiekniejszy park w Pistoi.

W tygodniu to cel mlodych matek z wozkami, starszych osob, ktore lubia pogadac na laweczkach lub biegaczy, ktorzy uprawiaja jogging wokolo parku.

Sciezki w parku

Sama z wozeczkiem i Julcia spedzilam tu wiele godzin i tamte czasy wspominam z mala lezka w oku. Bo to byly takie niekonczace sie wakacje. Przechadzalam sie alejkami i sluchalam cwierkania ptaszkow. A przeciez juz wtedy pisalam rozdzialy do Slodkich pieczonych kasztanow. Ale nie czulam tego pedu, ktory odczuwam dzisiaj. Skad on sie wzial??

Ale wrocmy do samego ogrodu:

Zostal on zrealizowany na polecenie Niccolò Puccini, mowimy o pierwszej polowie XIX wieku.  Wczesniej inny Puccini (Tommaso) na terenie nieistniejacego jeszcze ogrodu zbudowal duza wille, tj.Villon Puccini. Obecnie w budynku miesci sie szkola muzyczna oraz Wloska Akademia Muzyki Organowej.

Nie jestem znawczynia ogrodow, ale wyczytalam ze ten przy moim domu zaprojektowany zostal w stylu angielskich ogrodow romantycznych. Swiadcza o tym miedzy innymi liczne rzezby. Sa one troche tajemnicze dla mnie. Niektore z nich przedstawiaja, nie wiem kogo….czy mezczyzne czy kobiete?

Na srodku jeziora mozna dostrzec wyspeke ze swiatynia Pitagorasa. Doplynac do niej nie mozna, tylko obserwowac z daleka (patrzcie rowniez: pierwsze zdjecie w tym poscie).

W jeziorku plywaja ogromne ryby i zolwie. Wreszcie zakazano karmienia zwierat, bo to co dzialo sie wczesniej przechodzilo ludzkie oczekiwania. Wszyscy przychodzili tutaj, by pozbyc sie suchego chleba. Wrzucali nie tylko suche kromki, ale i schiacciate. Mysle, ze to nie byl dobry pomysl dla zoladkow tych zyjacych istot. Potem byl tez taki rok, ze nagle zniknely wszystkie kaczki i gesi. Moze ktos je otrul?!

By dojsc do jeziora pzechodzi sie przez lasek sosnowy. W sezonie, kiedy spadaja szyszki ludzie przychodza szukac orzechow piniowych. A w lecie drzewa daja cien i mozna milo polozyc sie pod nimi na kocyku i poczytac ksiazke.

Przy willi natomiast znajduje sie mala wiezyczka, do remontu oraz ogromne drzewo z olbrzymimi korzeniami.

Wraz z Julcia zagladamy tu coraz rzadziej. Nie ma czasu. Bo przedszkole, potem juz jest pozno, zmeczenie itd. W lato park jest przepelniony po brzegi mieszkancami Pistoi, ktorzy szukaja schronienia od slonca. Kilka atrakcji dla dzieci (dwie hustawki, dwie zjezdzalnie, popsute autko oraz konik) sa bardoz oblegane przez najmlodszych. W barze wszyscy szukaja ostatnich lodow…

Mama nadzieje, ze w tym biegu troche zwolnimy i bedziemy mogly zagladac tu czesciej 😀