Dżem z Akka Sellowa

Od pana Michelacci z Arcigliano dostalismy owoc o wloskiej nazwie Feijoa. Znam go juz z targu z Pistoi. Na stoisku u Sauro widnieje nawet napis, ze to wiagra kobieca. Moze ma to cos wspolnego z ciekawostka, ze w dawnych koloniach hiszpanskich zarowno feijoa jak i psiudium (po polsku gujawa) nazywane byly rowniez guayabo, co oprocz znaczenia: krzew oznaczalo rowniez mloda i atrakcyjna dziewczyne.

A co na ten temat „mowi” wikipedia polska:

Akka Sellowa (polska nazwa, wloska to Feijoa sellowiana lub Acca sellowiana) wystepuje w Ameryce Poludniowej, Brazylii, Urugwaju i Argentynie (ja bym dodala rowniez Wlochy). Owoc jest podluzny o długości 4–5 cm, w kolorze szarozielonym.  Miąższ biały z licznymi pestkami, jadalny, aromatyczny, o zapachu ananasa (co do tego ananasa to nie wiem czy moge sie zgodzic, w kazdym badz razie swiezy, aromatyczny smak, lekko kwaskowaty. Wloska wikipedia tlumaczy, ze smak to krzyzowka ananasa z truskawka). Owoc jadalny w stanie surowym. Dojrzewa we wrzesniu i pazdzierniku i samoczynnie spada z drzewa. Wtedy zostaje zebrany. Używany do sporządzania dzemow, marmolad oraz galaretek.

W lecznictwie używana ze względu na zawartość związków jodu.

Oto przepis na dzem:

Marmellata di Feijoa / Dzem z Akka Sellowa

 Skladniki na okolo 2 sloiki 200 gramowe:
200 gram di feijoa
1 male jablko
150 gram cukru (ja dodalam trzcinowy)

Przygotowanie:
W niektorych przepisach zalecane jest nieobieranie owocow ze skorki, gdyz wlasnie pod nia jest najwiecej witamin. Jesli owoc jest wiekszy, to i pesteczki beda wieksze. Wtedy trzeba je wyeliminowac. Postanowilam zostawic skorke, ale jesli nie chcecie tego robic, to jak najbardziej mozecie ja obrac.

Pokrojone owoce posypujemy cukrem i pozostawiamy  na dwie godziny.

Gotujemy z obranym i pokrojonym jablkiem oraz 50 ml wody.

Po okolo godzinie miksujemy nasz dzem, wlewamy do sloikow, ktore pasteryzujemy.